Beste mensen,
Soms kan je zielsveel van iemand houden en niet met
haar/hem (meer) leven.
Kies dan voor wijsheid en leef apart om in eigen
ruimte de weg naar elkaar terug te vinden.....
Je kinderen hebben daar vooral baat bij...
Annemiek.
Als de
professionele hulpverlening een steek laat vallen…….
We noemen hem Chris, een alleenstaande meneer, in
echtscheiding en wonend in de
crisisopvang in een kamer die hij deelt met een andere meneer. Een stalen bed
en een tweedeurs kast, driemaal per dag een maaltijd en begeleiding op maat. Beter
dan op straat en hij is in de crisis terecht gekomen toen hij per direct thuis
weg moest, want zijn vrouw trok het niet meer. Hij was te moeilijk wist hij, hij
had zelf geen vat op die buien en zijn grote liefde wilde niet meer met hem
verder… ook al hield ze misschien nog van hem en hij zeker nog van haar.
Er moest rust komen voor
de kinderen en rust en tijd voor haar om erachter te komen of er nog een
toekomst samen zou zijn. Het was het beste als Chris vertrok, er was geen
andere oplossing. Op een avond na het eten had hij dit “weggaan” aan de kinderen uitgelegd en het
was de zwartste dag van zijn leven geweest. “Als papa een huis had mochten ze
komen logeren” had hij nog vertelt….
In de late avond is hij gegaan na het vertrouwde rondje
langs de bedjes. Chris liet alles achter en nam alleen wat kleren mee… niet
meer dan een rugzak vol. Inboedel hoefde hij niet….De kinderen mocht het aan
niets vertrouwds ontbreken, ze hadden het al zwaar genoeg. Daar ging hij geen
bankstel of eethoek weghalen als er een appartement zou komen… ook al had hij
recht op de helft.
Chris heeft ADHD
borderline en nog wat zaken die onder psychische stoornis van het autistisch
spectrum vallen. Zijn “anders zijn” had nu een naam na de uitgebreide
diagnostisering, en was aangeboren had de psycholoog vertelt die hij
tegenwoordig had. Zaak om zoiets proberen te accepteren, maar er was zoveel om
te leren accepteren. Bijvoorbeeld dat door zijn “anders zijn” hij uiteindelijk
het geduld van zijn vrouw had verloren. “Je kan van iemand houden en er toch
niet (meer) mee samenleven,” had ze hem vertelt. Verder was er veel onbegrip
bij de familie en vrienden geweest, ze dachten dat hij grip op die vervelende
buien had en dat het opzettelijke dwarsliggerij was of drugsgebruik maar dat
was niet zo…. Proberen om je te gedragen zoals het hoort kostte Chris
verschrikkelijk veel energie…….en steeds vaker lukte het niet omdat hij over
geprikkeld raakte door stress. In ieder geval was hij doodmoe van alles…
Bij de crisisopvang startte Chris een traject bij FACT team
Mondriaan. Hij kreeg medicatie en wat gesprekken om beter in balans te blijven.
Er werd een bijstandsuitkering aangevraagd omdat hij was ontslagen nadat hij
weer eens zwaar in de war was geweest. Chris had opeens een begeleidster die
samen met hem zaken regelde zoals inschrijven voor een woning en hij mistte
zijn kinderen enorm. Bij de crisis opvang mag je niemand ontvangen en geld voor
een speeltuin of pretpark was er niet, dus werd het met de kids hangen op
straat en spendeerde hij zijn tientje zakgeld aan ijsjes na een balspelletje op
een veldje en als het regende zag hij ze niet. Er moest gespaard worden voor
eerste maand huur en borg voor als hij een woning kreeg. Zijn begeleidster had bewind
voering aangevraagd voor Chris en daar was hij het eerst niet mee eens geweest.
Hij wilde zijn eigen regisseur blijven en als hij in balans was, was Chris een
hardwerkende familievader en goede echtgenoot, maar die momenten kwamen steeds
minder voor. Hij zag zijn eigen tijdelijke verwardheid niet, Chris was een
beetje een zorg mijder en ook dat hoort bij zijn stoornis. In ieder geval was onder
bewind voering plaatsen uiteindelijk gelukt en het was goed.….. Financiële
zaken werden in de toekomst voor hem geregeld, in tijden van verwart zijn
beslist nodig…
Drie maanden heeft Chris in de opvang doorgebracht toen hij
een woning kreeg. Na de sleuteloverdracht is hij daar gebleven. Zijn “eigen
huis” en bracht de nachten door op de grond met een jas als deken en een tas
als hoofdkussen. Geen voedsel in huis maar gelukkig wel laminaat op de vloer
die de vorige bewoner had achtergelaten dat was al iets. Zijn begeleidster die
hem uiteindelijk vond heeft contact met ons opgenomen en de crisis van Chris vertelt.
Ik heb direct onze hulp aangeboden maar Chris zou wel een ochtend in de week
bij ons moeten werken want “voor wat, hoort wat.” Omdat hij in de crisisopvang in
Landgraaf woonde en een huis kreeg in Heerlen stopte per direct zijn uitkering
in landgraaf en moest opnieuw worden aangevraagd. En nee… ze betalen niet door
en geven geen voorschot, je moet maar op
een houtje bijten tijdens de “in behandeling” tijd, acht weken lang of meer. Dit zien wij steeds weer gebeuren en de hulpverlening “bijstand”
sluit niet aan terwijl dit met een “warme” overdracht zou kunnen. De eurootjes
komen wel met terugwerkende kracht maar de huur en vaste lasten worden al die
tijd niet betaald. De huurtoeslag werd aangevraagd en duurt ook minimaal twee
maanden voor die wordt toegekend en uitbetaald. De bewindvoerder van Chris die
geen inkomen ziet binnenkomen betaald geen leefgeld uit want voorschieten uit
eigen zak kan natuurlijk niet. Meestal wordt verder niet gekeken of gezocht naar
tijdelijke oplossingen zoals een noodfonds terwijl de bewindvoerder toch een
“beschermer” hoort te zijn. Een telefoontje
naar maatschappelijk werk bracht al iets….een
eerste afspraak over vijf weken…. Toen Chris aan de
telefoniste zijn voedselprobleem had uitgelegd stelde ze voor de voedselbank te
bellen en kreeg hij het telefoonnummer. De voedselbank behandeld alleen
aanvragen gedaan door officiële instanties vertelde de mevrouw….Hij kon het
beste een afspraak bij maatschappelijk werk maken…
Chris is die donderdagochtend eerst maar eens richting
consuminderhuis getogen. Te poot van Heerlen naar Landgraaf want hij zou bij
ons werken om spullen te krijgen was hem door zijn begeleidster medegedeeld. Hij heeft er anderhalf uur over gedaan met een
lege maag. Hij was te laat, verkeken op de afstand denk ik….. Op de deurmat
viel hij zo ongeveer flauw en heb ik hem koffie gegeven en vroeg wanneer hij
voor het laatst had gegeten. Dat was bij een vriend, dagen geleden en heeft een
collega wat te eten gehaald en hebben we hem even tijd gegeven. Even later vertelde
hij zijn verhaal en heb ik zijn handen vastgehouden terwijl hij huilde…… Ik heb
hem beloofd diezelfde dag de hoogst nodige spullen te laten brengen en morgen
de rest, maar hij moest wel meewerken want dat werkt helend en de planning logistiek zat al zo vol. Er werd direct een
bed en linnengoed, keukenspul serviesgoed en pannen naar zijn woning gebracht. Ik heb de crisis aan de mannen van de logistiek uitgelegd en ze wilden wel overwerken en hebben we wat boterhammen voor hen gesmeerd. Er moest nog een
koelkast en een gasstel plus zelfs een wasmachine naar Chris al was die wel erg oud. Hij
zei wel honderd keren “Dankjewel” en viel iedereen om de hals wat echt niet
hoefde. Er ging een bigshopper uiterste houdbaarheid voedsel mee die we van supers krijgen en goede
basis boodschappen ( die we kopen) voor in de keukenkasten. We hebben inmiddels
ervaring met verwarde mensen en als er maar houdbare producten in de kasten
liggen is er altijd voedsel in huis. Rijst, pasta, potten pastasaus en potten
witte bonen in tomatensaus. Soep in blik en brood in de vriezer en jam in de
kast. Closetpapier en afwasmiddel.
Chris werd wat rustiger en onze fietsenmaker heeft een ouwe
fiets voor hem opgeknapt zodat hij op de fiets naar zijn werk (bij ons) kon
komen. Er kwamen kleren en een warme jas…. Vele bedden voor zijn kinderen hebben
we gebracht met alles erop en eraan want bedden hadden we genoeg en Chris werd
er rustiger van. In gedachten zag hij daar zijn kids al in slapen. Jeugdzorg zou
pas groen licht geven voor omgangsregeling met overnachten als de kinderkamers
in orde bleken. We brachten alvast speelgoed. Ontbrak nog een bankstel en
eethoek plus lampen en ging ik met mijn team kijken bij een woning waarvan de
dementerende bewoonster was opgenomen in een verzorgingshuis. Haar
bewindvoerder vertelde dat het huis verkocht moest worden en de erfgenamen niets
van de inboedel van moeder wilden hebben. Dat moest maar naar het stort… Voordat
de eerste kijkers voor de woning kwamen, moest het leeg zijn en met dankbaarheid
hebben we dit prachtig spul aan Chris doorgegeven.
Bankstel en eethoek, lampen plus slaapkamer en kleerkast (
uit elkaar geschroefd) werden door onze klussendienst en logistiek direct naar
Chris zijn woning gebracht. Chris hielp mee sjouwen en kreeg het voor elkaar
twee kasten in onderdelen met elkaar te vermengen en kwam een bovenkant van een
kast bij hem terecht die naar het consuminderhuis moest voor een ander gezin.
Er moest een op een begeleiding komen
voor Chris tot hij wat rustiger zou zijn. Niets vreselijker voor een autist dan
verhuizen……. Onze chauffeur is er net niet gek van geworden……..
Ik heb de mannen van de logistiek uitgelegd wat er met
Chris aan de hand was en begrip was er volop want het zijn geweldige mannen die
crisismensen dragen, zoals zij ook gedragen zijn.. of nog worden gedragen.
Chris werkt nu elke donderdag bij ons en soms belt hij op dat hij vergeten is
dat het donderdag is maar eraan komt…. Hij heeft sportspullen voor de kinderen
gekregen en spelletjes. Ze blijven slapen en hij kookt voor hen. Hij leeft voor
die kids en hij kreeg weer een nieuwe begeleider vertelde hij omdat hij nu in
Heerlen woont en die van Landgraaf niet over de grens van de gemeente mag
werken. En jawel
daar
laat de hulpverlening toch weer een steek vallen. Het moeizaam opgebouwd contact weer verbroken hoefde die
begeleiding voor Chris niet meer…het was net teveel. Wat een gemiste kans… Veranderingen werken
niet voor autisten en zeker niet in tijd van stress… Hij doet het wel alleen
zegt hij en komt op donderdagmorgen wel bij ons, en doet geweldig zijn best in
de moestuin of bladeren vegen op het pleintje. De stralende lach van die man
als hij vertelt over zijn kids zie ik zo voor me. De gesprekjes waarbij ik
tussen de regels door veel te weten kom zijn belangrijk. We zien als hij ziek
is of kleding nodig heeft, of hij regelmatig eet en kookt ( uit zijn verhalen)
en weer een beetje regelmaat krijgt in zijn leven. Dat is voor een mens als hij
en zijn kinderen van levensbelang…. Het is na die eerste keer nog maar een keertje
gebeurd dat hij van de honger flauw viel op de mat….want zijn uitkering komt nu
met regelmaat net als zijn huur en zorgtoeslag en de bewindvoerder betaald alle
vaste lasten inclusief zijn leefgeld van 40 euro per week. Chris kan kleding en
schoenen bij ons halen als hij die nodig heeft en solliciteert alweer….naar
mijn mening nog iets te vroeg.
Frida…..
Iedereen die een uitkering heeft moet tegenwoordig werken
of vrijwilligerswerk doen. De participatiewet heet dat en Ik ben het daar
helemaal mee eens. Zelfs de zwakkeren in de samenleving hebben meer kwaliteit
van leven door sociale contacten en regelmaat. Frida kwam met haar begeleidster
bij ons voor een kledingpas die wij zonder tegenprestatie aan alle minima
uitdelen. Je moet dan wel je inkomensspecificatie overleggen en de mevrouw van
de organisatie die Frida begeleid ( betaald door de gemeente) had hiervoor
gezorgd. Frida gaf aan graag bij ons te willen werken en mijn collega Jozé
heeft haar toen aangenomen op de kledingafdeling. Frida vertelt nog al eens wat
en begrijpt niet alles van de wet. ( Wie wel) Ze heeft een AOW van de Sociale
Verzekeringsbank (SVB) en daar was iets helemaal mis mee gegaan…….
We letten op onze mensen en het werd opgemerkt hoe ze op de
vers gebakken gevulde speculaas aanviel. Ze had honger vertelde ze…. “Wanneer
had ze dan voor het laatst gegeten?” “Gisterenmorgen toen ze van de overburen
wat nasi had gekregen.” Ze had vanaf juni geen geld en ze kreeg van een overbuurvrouw wel eens wat
brood. Met haar dochter had ze geen contact meer sinds ze in de sores zat…… Het
ongeluk was over haar gekomen doordat Frida een kennis die op straat was komen
te staan, tijdelijk in huis nam. Hij sliep op de bank en zocht een appartement
of kamers. Zo’n gast weet ook aan wie hij dat vraagt. Het tijdelijk duurde toch
nog twee maanden omdat de gast moest sparen voor eerste maand huur en borg. De
buurvrouw naast Frida had het nodig gevonden de SVB in te lichten waardoor de
AOW per direct was gestopt in afwachting van een onderzoek. Frida is een van
die mensen die wat zwakker begaafd zijn en te goed voor deze wereld. De
begeleidster ging wel eens wat boodschappen met haar doen eens per maand of zo vertelde
ze en dat vond Frida zo lief van die begeleidster. Ze waren een keertje na het
boodschappen doen ergens thee gaan
drinken vertelde Frida….
Ik heb direct de begeleidster gebeld en gevraagd of ze op
de hoogte was van dit honger lijden van Frida… Ja dus…. maar ze kreeg wel eens
wat van de buren….toch? Ze was aangemeld voor de voedselbank maar dat was nog
in behandeling. Al van juni? Het is nu november…Toen Frida bij ons was
aangemeld door die begeleidster werd alleen gevraagd voor een kledingpas en
vrijwilligerswerk en niet over problemen stopzetting AOW gesproken. “Dat
klopt,” vertelde de begeleidster. “Je weet toch dat we ook voedsel uitgeven?”
Was mijn vraag. “Ja, daar heb ik niet aan gedacht hoor,” was het antwoord. Toen
heb ik na een bedankje voor de informatie de verbinding verbroken. Als ik nog
iets zou zeggen waren het verkeerde woorden geweest…
Frieda kreeg twee
bigshoppers voedsel mee. Een met uiterste houdbare boodschappen en een met houdbare.
De
hulpverlening liet hier duidelijk een grote steek vallen en wij bijna…. We
moeten doorvragen altijd weer… om zwijgende mensen over schaamte heen te helpen….Frida
is zo gelukkig bij ons en werkt zich het heen en weer. Ze kreeg een lampetstel
waar ze verliefd op was geworden en ik zie haar elke vrijdag als ik de
broodlijn uitgeef. Ze vertelt over de koelkast die nu weer vol ligt en de luxe
dingen die ze krijgt van de broodlijn. Spinazie en broccoli en Mona toetjes.
Appels en roomboterbroodjes bij het volkorenbrood voor een week en harde
broodjes van gisteren want die zijn bij Annemiek verplicht…. Ik geef haar melk
en kaas al lust ze niet die “beschimmelde” (gorgonzola) ze is zo blij met alles
dat er soms een mist voor mijn ogen komt. Ach de frida’s van de wereld zijn me
zo lief.....
Er was
een werkneemster bij de sociale dienst die me belde voor een voedselpakket. We
zijn geen voedselbank en “voor wat hoort wat” is onze werkwijze. Dat wist ze
wel maar ze was geen eindverantwoordelijke dus kon geen officiële aanvraag voor
de voedselbank doen. Waarom ze geen voorschot regelde? Ze werkte niet op die
afdeling !!!! Ik kreeg de betreffende mevrouw in nood aan de telefoon en
adviseerde haar naar maatschappelijk werk te gaan op de late namiddag dan viel er nog wel eens
een bijdrage uit het noodfonds… In afwachting daarvan heb ik haar eenmalig een
riant voedselpakket gegeven….en bleef met haar in contact tot het leefgeld was
geregeld want we laten geen mens met honger gaan. Bijna niemand weet van dat
noodfonds dat je eigenlijk moet terugbetalen en het lijkt er steeds meer op dat
veel ontmoediging wordt toegepast bij de professionele instanties wat weer eens
blijkt uit volgend verhaal….
Een
mevrouw werkzaam bij de sociale dienst kreeg een gezin te spreken die
informatie vroegen waar een hergebruik gratis wasmachine en koelkast te krijgen
was of een lening daarvoor. Er waren kleine kinderen in het gezin en door
langdurige ziekte van de moeder vele kosten
eigen bijdrage zorgverzekering plus reisgeld naar specialisten geweest en bleef
er niets over. De procedure werd uitgelegd… Eerst een lening aanvragen bij de
kredietbank die zeker werd afgewezen. Met die afwijzing terugkomen. Tegelijk
bij het consuminderhuis of stichting Samen Delen vragen of ze een wasmachine of
koelkast hadden. (Mevrouw was bij ons niet bekend als vrijwilliger of cursist
en kreeg natuurlijk niet zomaar spullen.) Een schriftelijke verklaring dat het
gezin bij ons was geweest werd gevraagd (daar denk ik niet aan) en die
overleggen met de afwijzing lening kredietbank. Daarna de Vincentius vragen of
ze een wasmachine of koelkast wilden kopen…en als dat allemaal niet lukte kon
wellicht een lening verstrekt worden. Ik ben zo verschrikkelijk boos geworden
na dit verhaal dat ik de directeur van de sociale dienst (die ik persoonlijk
ken) heb opgebeld. Hij vertelde dat de werkneemster waarschijnlijk overijverig
was en ja het blijft toch mensenwerk en vraag ik me af door wie geïnstrueerd? Wat ik me nog afvraag is… wie zij door
ontmoediging de weg van prostitutie en criminaliteit op heeft gejaagd….
De
meest schrijnende zaak was pas geleden toen een mevrouw iets voorbij de beste
jaren van haar leven wat kleding kwam uitzoeken. Ze was naar ons doorverwezen
door een sociaal pension. Haar enigste bezit was een oude auto (met een
slaapzak op de achterbank)waar ze het laatste half jaar in had geleefd. Ze
kende inmiddels stille plekjes waar ze in de auto kon slapen en de tankstations
waar ze zich kon wassen en haar kleding was een zwarte panty, een dun truitje met
dun jasje en een rokje zo kort dat je wel kon denken dat ze het ijskoud moest
hebben. Ze was enkele keren door politie
aangehouden doordat ze was opgevallen en geen een van “de politie is je beste
vriend” mensen had doorgevraagd. Meer
dood dan levend met een lege tank, zonder geld was ze door een echtpaar langs
een eenzame wandelweg opgepikt. Die mensen hebben haar naar het sociaal pension
gebracht. Jozé die bij onze kledingafdeling dienst had heeft zich direct over
haar ontfermd. Mevrouw wilde alleen een warme jas en een trui…vertelde ze. Haar
schaamte was groot maar er zou toch meer
kleding nodig zijn dan dat.….
Toen
was er al een barstje in het opgebouwde muurtje gekomen en Jozé heeft Yon erbij
geroepen die zo goed is in die dingen. Mevrouw brak en een waterval van tranen
kwam vrij. Ze heeft zich aan Yon vastgeklampt en er was tijd voor een
luisterend oor en armen om haar heen. Het duurde zolang het duren moest en na
een glaasje water opnieuw bekeken wat zoal nodig was. Mevrouw zou graag een
fleecebroek en onderhemdjes willen, die voor haar werden opgezocht. We hadden
zelfs nieuwe slipjes. Er kwamen warme sokken en laarsjes en jeans broeken.
Nachtponnen met beertjes, een warme badjas en douche crème….veel douche crème,
om alles wat achter haar lag af te wassen. De ijselijke kou wegwerken van het moede
lijfje en haar hart. De kou van alleen zijn in donkere nachten en de kou van in
de goot langs de weg….. Vaak durven deze mensen na dit soort “breken” niet meer
terug te komen, ook al door schaamte, maar we hadden haar telefoonnummer en bel
ik op en maak een afspraak tijdens een laagdrempelig praatje.
Ze
kwam bij ons terug om te werken op de plek waar geen mens oordeelt. Ze mag
worden wie ze kan en mag zijn… als de smerigheid van langs de weg leven een
plekje heeft gevonden mogen we haar zien opbloeien… Een bijna gebroken bloem
die haar mooie kleuren kan laten zien in het tuintje van ons consuminderhuis……
Ook Chris en Frida
willen we bedenken met Kerst om even geen zorgen te hebben over wat er op tafel
komt en voor de laatste mevrouw misschien een treinkaartje naar een dierbare
die ver weg woont… Wat blijheid strooien en een nieuw begin. Ik kan het niet
alleen….We starten met 120 gezinnen die we de kerst door willen dragen.
Help jij mee? Van alle goede ingekochte gaven worden foto’s gemaakt en er
blijft werkelijk helemaal niets aan de strijkstok hangen van wat jij misschien
gaat geven.…
Onze bankrekening is:
Rabobank: rek.nr: NL14RABO 0173658903 t.a.v. Consuminderhuis Parkstad in
Landgraaf. Zet er maar kerstactie bij………
Een innig dankbare
Annemiek.
Beste mensen,
Tip.
Vorst in Limland en nu echt hoognodig de laatste
geraniums die je wilt redden naar binnen halen. Ik had nog drie stuks in een
wasketel die werden uitgegraven en in een pot overgezet. Twee derde
snoeien van de plant en de pot in een onderbakje op de vensterbank van een koele kamer
vorstvrij laten overwinteren. Eenmaal per week een beetje water geven en de
bloemknoppen die opkomen steeds verwijderen. In april mogen ze weer buiten voor
een tweede jaar........
Tip 2
De bladeren bijeen vegen en in de border moestuin
of blommentuin maar niet op gazon kieperen. Heerlijke bodemverbeteraar die de aarde rul
maakt vooral de zware Limburgse klei.
De vorst is over de aardpeer oftewel topinamboer
heen en ze zijn nu op z’n lekkerst. In mijn voortuin heb ik een stel uitgedaan
en een op een gemengd met aardappel samen in een pannetje met weinig water en iets zout opgezet voor een pureetje. De biologische zuurkool
met vier eetlepels water en een eetlepel witte port ( of witte wijn) als je die hebt, opzetten in een apart pannetje en
vanaf kookpunt 30 minuut garen. Een zakje ingevroren gare witte diepvries bonen
halverwege de kooktijd toevoegen. * Hoeft niet maar voorziet wel van de nodige
eiwit en smaakverbeteraar. Witte bonen uit een potje is niets die vermorzelen maar, dus zou ik niet
doen, al zit het er wel in alhoewel onzichtbaar. De aardappel/aardperen afgieten en met de mixer puree van mixen met
nootmuskaat, klontje boter en iets melk. De zuurkool/witte bonen afgieten en door
de puree scheppen. Een bio appeltje in partjes gesneden in iets olie gebakken
smaakt zo heel erg lekker daarbij.....Alleen met aardappel kan natuurlijk ook. Je stofwisseling gaat sneller van die aardpeer en ze zijn geweldig gezond. 
Ik maakte de zuurkool voor twee dagen en morgen
opgewarmd kan er altijd nog een vegaburger bij of weer een appeltje. 
Witte bonen aanleggen in zakjes in de vriezer? Koop bij de
Turk witte bonen en zet die per kilo of meer 24 uur in de week in ruim water.
Tweemaal zoveel water dan bonen. Kook de bonen beetgaar giet ze af en laat ze afkoelen.
In zakjes in de vriezer of.......in kleine lege boterkuipjes van 225
gram.....
Martine Bakx schreef de tipjes encyclopedie zie
link http://www.nageluk.nl/ een geweldig cadeautje
voor kerst voor jezelf of elke man/vrouw die je het beste gunt en niet weet wat
voor hem/haar te kopen. Het is een pracht boek om steeds bij de hand te hebben
en nooit uit want het is een naslagwerk. Ik zal wat foto’s van inhoud bijsturen
en hoop ik dat Martine me vergeeft. De tekeningen zijn grappig en de tekst leest
gemakkelijk. Het is een gezellig boek waar je heel veel tipjes en
wetenswaardigheden in vinden kan. Van harte aanbevolen......
De vorst raakte amper het hofje dat beschut ligt
tussen muur en wilgenschermen dieper uitgegraven. De zaadcourget moest wel
direct naar binnen en de kalebas en bolcourgettes die nog op de kappelkesbank
lagen. De worteldoek in de woonkamer ligt er vol mee waar ze drogen en later
verwerkt worden tot o.a. voerbakjes voor de vogels. Het grootste deel gevallen
blad kreeg een plekje op de border en er bleef vooral wat blad liggen. Misschien
spit ik de voortuin nog om in december op een droge dag. Dat kan met klei die in
grove kluiten mag blijven liggen omdat de vorst die kluiten mores leert. Dat
wroeten in aarde maakt me blij en een van de mooiste oogsten is wel de eerste
topinamboer uitgraven. Een stengel is al snel teveel oogst zoals je ziet en neem
ik wat over is mee naar het consu huis waar iemand wel blij ermee is. Het is om
16.15 al schemerig en nog even dan is de kortste dag voorbij. Tegen die tijd ben
ik weer aan het zaaien voor het nieuwe jaar op de vensterbanken. Dat jong grut
helpt me de winter door.....In elke winter ligt een lente
verscholen.......
