Mijmering 27. Tweede bloei lidcactus, zevenblad invasie, veelzijdigheid van koffiedrap en schoencrème plus een verhaaltje...

Beste mensen,

Stilte is als slaap; zij verfrist de wijsheid. Pas op de plaats en doordenken brengt je veel meer dan maar doorrennen in de ratrace…

Annemiek.

Mijmering 27 2025…

Tip…De lidcactus bloeit voor de tweede keer. 

Hij is begin oktober na het binnenhalen voor de winter direct gaan bloeien. Daarna heb ik hem ( in februari) wat minder water gegeven. 

Hij heeft besloten nog een keer te gaan bloeien en zit alweer vol in de knop. (ja nu in april) Dat allemaal als dank voor de juiste zorg. En die is:

Vanaf juni/juli buiten zetten in de luwte/schaduw onder een boom of struik. Heel weinig water geven.

Eind september de plant in een grotere pot zetten met nieuwe potgrond en koemestkorrels.
Binnen zetten in de warmte en het licht en regelmatig water geven. Om de dag als het moet. Als de aarde droog aanvoelt weer gieten.

Als dank  zal de plant na het binnen halen direct bloemknoppen maken en soms wel twee keer in een winter zoals je ziet. In juni/juli mag hij
weer naar buiten zonder overpot zo op de aarde zetten.

Tip 2…Je kan meer dan je denkt maar wel je hersens blijven gebruiken. De frambozenstengels zijn al in bladknop... 

Ik heb stokken in de grond geslagen waar de stengels aan werden gebonden. 

Zo kan ik nog net ertussen door, zonder veel schade aan te richten. Aan hun voetjes waren de stengels overwoekert door zevenblad waartussen jonge frambozen scheuten het moeilijk hadden. 

De enigste manier om dat aan te pakken is met grote zorg met de riek de aarde omploegen.

Eerst maar de voorrand waar ik gemakkelijker bij kan, omdat het stoepje iets dieper ligt hoef ik niet diep te bukken.

Met handschoenen aan werken betekend goed kunnen trekken aan hardnekkige wortels in de
door de riek  losgemaakte aarde.

De vreugde dat het lukte gaf me moed en besloot ik vervolgens de achter rand tegen het gaas aan te pakken. 

Daar moest ik wel diep bukken maar kon me aan het gaas vastgrijpen en soms er tegenaan gaan liggen.

De midden rand was het moeilijkste en de neiging om te stoppen kwam vaak boven. Doorgaan nondeju!! Hoorde ik mijn vader zeggen…

En er stonden genoeg steunstokken voor de planten om ook dit mens overeind te houden…
Ja het duurde gruwelijk lang…maar het lukte.

Heel voorzichtig werd na afloop het perceeltje met trillende benen verlaten en ben ik op de sta-op-stoel gekropen met een groot glas citroenlimonade…Het juicht in mij! 

En de zooi werd later opgeruimd, het stoepje geveegd en koemestkorrels gestrooid tussen de grijnzende frambozenplanten. De dag erop kregen ze een plens water…

Tip 3… Het groenteboerke had iets over en werd aangevuld met wat ik zelf nog had.

Een ui snipperen en fruiten in iets zonnebloemolie

Kleine tomaatjes erbij

Een aubergine in stukken

Paprika uit de vriezer

Erwtjes en witte bonen uit de vriezer

Arabische kruiden.

Tip 4… Nog een grote terracotta pot werd in de schuur gevonden. 

Twee kleintjes ernaast want in de natuur werk je met oneven getallen. 

Onderin weer hergebruikte koffie filters en potscherven waarop grond uit de border tot halfvol de pot.

Geraniums erin en aanvullen met potgrond. 

Jeffrey de hulp haalde de resterende geraniums van de eerste verdieping en weet ik wat ik
heb.

Tip 5… Bij warm droog weer, gaan de filterzakjes na gebruik zonnebaden in de tuin. 

Ze worden opengescheurd en leeg geschud op de aarde. 

Ze drogen en valt de rest drap eraf waarna ze in een mand in de schuur gaan voor hergebruik op afwateringsgaatjes in potten…

Drap is tegen slakken en het is mest voor zuur minnende planten zoals rododendron hortensia en lavendel. 

Je kan drap direct bij deze planten in de tuin leggen en verder wat spreiden, dus niet steeds op dezelfde plek. 

Heb je veel drap dan in de compostbak om te mengen met de rest dat composteert.

Het drap kan ook opgespaard in een oude vergiet in de border en schimmelt niet omdat regen onder door de gaatjes weg kan.

 De vergiet vol…dan het drap verspreiden door de tuin…

Drap in een bakje in de koelkast verwijdert geuren. In schoenen van zweetvoeten ook… 

Je kan scrubben met drap gemengd met ietsje olijfolie en het spul zelfs gebruiken als schuurmiddel met een drup afwasmiddel of groene zeep erbij.

Tip 6…Zwarte schoencrème daar kan je meer mee doen dan schoenen poetsen. 

Mijn orthese die door intensief gebruik veel schrammen en krassen heeft knapt op met schoencrème.  Enne…de winterlaarsjes en schoenen kunnen mooi gepoetst in de berging…Dan gaan ze langer mee.

Toen ik nog auto reed zat er altijd  een potje schoencrème in het dashboardkastje. De bumper werd ermee bijgewerkt als ik weer eens een paaltje had getikt. Voor blikschade moest ik een andere tactiek toepassen om mee weg te komen bij mijn eega.

Perceeltje vrij van zevenblad.

Dan belde ik met gebroken stem op dat ik een ongeluk had gekregen. Bezorgt vroeg eega dan of ik gewond was. Moeizaam vertelde ik dan dat het alleen blikschade was. Maar dat ik erg
was geschrokken.  

Stralend thuiskomen en vertellen dat ik weer eens een deuk in de auto had gereden bracht een minder liefdevolle reactie nietwaar…Ja ik ben soms een lelijk mens.

Mijn leventje… Sonja was verbaasd dat de papaver bij mij nog niet opkwam. Ze had me zaad gegeven van dubbele bloemen. Deze oen heeft steeds aarde uit de borders geschept voor in de potten. Tja niet gedacht aan eventueel opkomend zaad… Misschien zijn hier en daar wat zaadjes blijven zitten en wachten we af.

Sonja is met haar ranke lijfje nog tussen de frambozen geslingerd om hier en daar nog een dode stengel af te knippen en wat ongewenste hedera… Wat een heerlijkheid die voorjaarstuin…

Foto's uit het museum huisje.

Nog een verhaaltje dan maar? 

Fietsvakantie Noord Holland dag zeven mei 2006...

Donderdag Hemelvaart. Ik sta op met het gevoel dat het goed is om naar huis te gaan maar ook om hier weer terug te komen. Als vakantie vieren zo goedkoop is kan een mens best twee keer per jaar op vakantie. 

Ik ontbijt met het laatste broodje en een potje koffie. Het bed is afgehaald en de fietstassen zitten propvol. Het lijkt wel of ik met meer bagage naar huis ga dan ik meenam. Logeren bij “vrienden op de fietsadressen” heeft het voordeel dat je geen handdoeken en lakens hoeft mee te nemen.

Dat scheelt een hoop bagage. Johan en Jannie komen nog even afscheid nemen en hebben hun kroost mee. De drie jonge “kauwtjes” in een emmer op een hoop keukenrol die ze constant volpoepen. Elk uur moeten ze voeding hebben en ik zie wel dat Johan de nachtdienst heeft gedraaid. Dikke wallen onder zijn ogen…

Eigenlijk moeten de jonge vogels naar de vogelopvang. Daar zijn ze niet alleen, maar bij soortgenoten. Lijkt me beter al is het geweldig leuk om vader of moeder te zijn van een vogel... Je moet op de eerste plaats aan de beestjes denken. Ze gaan over  die vogelopvang denken vertellen ze. Tegen tien uur vertrek ik met volle bepakking richting Heerhugowaard. 

Alles op mijn gemakje geniet ik nog steeds van het vrije gevoel. Mijn hele huis in de fietstas voel ik me een zwerver en vrij als een vogel in de lucht.

De kaartjesverkoop is in een snoepwinkel waar de verkoopster met een vriendin aan het bellen is… Als ik demonstratief op mijn horloge kijk legt ze de telefoon neer en vertelt me op welk perron de trein vertrekt… Een zwaar getatoeëerde man met een vlecht en geblondeerd haar klaagt over de spoorwegen. Er zit een mevrouw naast hem die wel eens zijn moeder kon zijn. Het mens zit klem in een rolstoel die vol liefde door de man wordt voort bewogen. Schijn bedriegt. De meest grote criminelen lopen met aktetas en maatpak…..De als boeven uitziende mensen zijn lieverdjes bedenk ik zo…

Hoera! De trein heeft een fietsencoupe en helemaal blij stap ik in. Overstap in Castricum, waar ik de trein pak van 12.06. De helft van de trein wordt in Sittard afgekoppeld weet ik en zo meteen zal ik eens kijken of ik in het goede deel (richting Heerlen) zit. In ieder geval is er een fietscoupe met stoelen waar ik me eens uitgebreid ga installeren. De thermos en een krentenbol die ik gisteren in de Rijp kocht. Ik kijk wat door het raam en laat de week nog eens passeren….

In Amsterdam komt een echtpaar met een kinderwagen me gezelschap houden. Een meisje met gebroken arm en een baby. De ouders van het stel zijn vrolijke dertigers. De man is een echte Hollander fors groot en blond. De vrouw is spontaan en een voorbeeld van hoe mooi een rubensvrouw kan zijn. Alle rondingen zitten nog op de juiste plaats en ze lacht veel. We komen in gesprek en ze vertelt dat het een hele onderneming is op bezoek naar oma in Groningen.

Het meisje vertelt hoe ze haar arm brak en ik moet de plakplaatjes bewonderen op het gips. Ze reizen tot Utrecht mee, de baby moet voeding en de kleuter een boterham. Terwijl de vrouw een borst uit haar truitje trekt pakt de baby al gretig naar de tepel. Automatisme bedenk ik.

De man zoekt in de tas naar een boterham voor het meisje. Je ziet dat het een heel gelukkig gezin is. Iedereen kent zijn werk en ze glimlachen naar elkaar alsof ze willen zeggen: “Wat hebben we het goed.” Uitgebreid wordt vertelt dat ze gaan kamperen bij oma in de buurt om het “ouwe mens” (even oud als ik) te ontlasten. 

We lachen wat bij mijn gespeelde verontwaardiging.. Het was een grap begrijp ik. We praten over van alles en nog wat en opeens is daar station Utrecht. Snel gaat de tepel uit de mond van de baby en verdwijnt de borst in het truitje. De kleding wordt recht getrokken en stappen ze uit. Ik help even met de kinderwagen. De man heeft de handen vol aan de kleuter en de vrouw met de brullende baby die de tepel mist… Dag!!

Er stapt een ander prachtig echtpaar in met… een kinderfietsje. Ze hebben een heel donkere huid en lijken Ethiopiërs. Ze spreken Frans hoor ik en ze gaan er van uit dat ik ze niet versta… Ik speel wat luistervinkje en vraag na een poosje of de man op het fietsje gaat fietsen… Ze schrikken en antwoorden: Non, Non… met een glimlach. De rest tijd van de rit zwijgen ze. ‘s-Hertogenbosch... het echtpaar stapt uit en ik bedenk hoe grijs het buiten is geworden. Als het droog blijft ga ik het laatste stuk naar Landgraaf op de fiets. Bij regen stap ik over op de stoptrein…

Tegen 14.00 uur naderen we Eindhoven en ik zie het super hoog gebouw met de naam INKASSO erop verschijnen. Het hoort bij deze tijd. Iedereen blijft maar kopen terwijl het grote geluk gratis is…..je moet er alleen oog voor leren krijgen. Steeds meer mensen komen in de financiële problemen willen dure vakanties… Ik blader eens door mijn map en tel de bedragen op die mijn vakantie kostte.

Treinreis (met fiets) naar Heerhugowaard 27,10

Huur zes dagen huisje 60 euro

Beeldentuin 3,50 euro

Terrasjesbezoek 18,70 euro
Treinreis terug 24,80 euro.
Totaal een week vakantie: 134,10 euro.

Het eten voor een week (26,03) zou ik thuis ook kwijt zijn. 

Dus dat telde ik niet. De aankoop van de telefoonklapper zou ik thuis ook gedaan hebben.

Met opzet heb ik mijn klein föhn-tje achter gelaten… in de la van het badkamerkastje. Ken je het liedje van… een koffer in Berlijn? In de wijde polder ergens onder Schermerhorn in het land van wind en water ligt een föhn. Ik heb hem nooit meer opgehaald. 

Door de vragende ogen van Johan denk ik wel...

In Heerlen besluit ik op de fiets naar landgraaf te gaan. Als ik de poort van mijn boerenhofje open maak…begint Madelon kip al te kwekken……De zusjes communiekant doen al driftig mee met de welkom serenade………Oost west, thuis best!

Annemiek.