Beste mensen,
De blijheid en sfeer waarin iemand iets
doet
is altijd belangrijker dan het resultaat...
Annemiek.
138 Consumindermijmering
2016.
Tip.
Een groot kerststuk voor op een flinke tafel maak
je in een grote kom, desnoods in een antieke kom van een lampetstel. Het oase
stuk dat in het midden de bodem niet raakt werd ondersteunt door een klein
schoteltje. De kom kan heerlijk halfvol water gezet en blijft het stuk tot
driekoningen mooi. De oase moet iets boven de rand van de kom uitsteken en als
dat niet zo is leg dan meer schoteltjes onder het oase blok. 
Rondom mooie flinke takken insteken en de tweede
ronde direct bovenin het oase blok een ander soort groen, als het maar volle
takjes zijn.... In een groot stuk horen grote attributen dus de flinke
dennenappels kwamen van pas en werden met ijzerdraad vastgezet in de oase al
kunnen ze ook gewoon tussen het groen gelegd in de kom.
De stekers brachten direct hoogte in het stuk en
werden gevuld met zand en theelichtjes. Drie flinke kerstballen gezocht en wijst
het zich verder vanzelf waar nog skimmia hulst of ceder moest komen of wat je
hebt. Een grote strik past wel in het mega stuk van dit kneuterig
mens....
Inmiddels liep het consuminderhuis weer vol met
mensen die wederom advent stukken wilden leren maken waarvan vier personen nog
nooit zoiets had gedaan. Ik heb geprobeerd voorzichtig te sturen en uiteindelijk
zijn er weer acht nieuwe creaties ontstaan. Jacqueline gaf wederom aan ( zoals
elk jaar) heel iets anders dan anderen te gaan maken en ik heb geleerd dat ze
eerst een halve les in de kelder gewelven van ons huis rond doolt op zoek naar
iets onmogelijks waar ze na “uren” mee naar boven komt en daar iets mee wil maar
nog niet weet wat..... Ik ben dan al aan het denken hoe ik voor middernacht haar
zover kan krijgen dat er iets moois ontstaat en we beiden tevreden zijn. Liefst
voor 23.00 uur. Deze keer werd het 21.30 uur daarmee is een gezamenlijk record
verbroken. Een gevonden gevlochten krans in bakjesvorm werd met plastic bekleed
en gevuld met oasestukjes. Omdat ik even niet keek stak de oase niet boven het
bakje uit, wat wel nodig was, en moest het groen met gebogen steeltje in de oase
gestoken. Moet kunnen en was ze een hele tijd zoet mee. Ondertussen dacht ik aan de walnoten hazelnoten en beukennootjes die ik nog had gevonden in emmertjes en leek me wel iets voor haar maar moest haar dat nog even “laten vinden.” Tussen het groen kwamen glaasjes met theelichtjes zoals je ziet en hazelnoten die gewoon gestrooid werden. Het kransje komt op een stapel witte gevlochten kransen geloof ik op een glazen tafel of stellage of zo... in ieder geval is het altijd heel mooi wat ze maakt....... Dit jaar is haar thema natuur en wit.......door het gevonden bakje en de hazelnoten.
Mijn leventje....
Je ziet de trots van de mensen op hun gezicht en
terecht. Het mooie zijn de gesprekjes die ontstaan tijdens het knutselen of even
ervoor of erna. Hoe het nu gaat..... en wordt naar hun verhaal geluisterd met veel
compassie....er worden afspraken gemaakt om voortaan mee te doen met handwerken
en elkaar omhelst als ze dat al een tijd wilden doen. Je voelt de warme sfeer
van het niet te grote gezelschap van acht waar toch drie mensen van moeilijk ter
been zijn en bijna nergens komen. Er wordt bemoedigd en bemoedert en beloofd dat
we blijven steunen in de afbetalingstijd schulden van een van de dames ( niet in
beeld). Ik wordt geholpen door Gerda en Ingrid met lesgeven als het even te
zwaar wordt en als ik de laatste ronde loop in het inmiddels stille gebouw en de
deur sluit hoor ik het huis nog net van voldoening zuchten omdat ze weer al die
blijdschap onder haar vleugels mocht huisvesten........
Annemiek.
